۱۳۸۹ مرداد ۱۳, چهارشنبه

نازنین مریم

امروز داشتم به یاد استاد محمد نوری آهنگاشو گوش میکردم که رسیدم به آهنگ نازنین مریمش و یاد روزی افتادم که تو برام این آهنگ رو با ارگت زدی و بعدش رفتیم کانون وکلا تا من اختبار وکالت بدم .عجب روزایی بود اون روزا و چه زود گذشت روزایی که من از هرجا که میرفتم آخرش ختم میشد به شهرک غرب و دیدن تو...شبایی که تو میرفتی شیراز و من تا صبح نمیخوابیدم تا تو به سلامت برسی...تو این سالها زندگی با من و تو چه ها که نکرد...
جان مریم چشماتو واکن               منو صدا کن
شد هوا سفید         دراومد خورشید       وقت اون رسید که        بریم به صحرا
نازنین مریم
جان مریم چشماتو واکن           منو صدا کن
بشیم روونه         بریم از خونه          شونه به شونه               به یاد اون روزا
نازنین مریم
باز دوباره صبح شد         من هنوز بیدارم           ای کاش می خوابیدم          تورو خواب میدیدم
گوشه غم        توی دلم        زده جوونه     دونه به دونه     دل نمیدونه        چه کنه با این غم
وای نازنین مریم
بیا رسید وقت درو       مال منی از پیشم نرو         بیا سرکارمون بریم         درو کنیم گندمارو
بیا بیا نازنین مریم          
آی مریم مریم وای نازنین مریم...           

۳ نظر:

ا آآ گفت...

با این همه احساس ...
فقط سکوت می تونم سکوت کنم
------------------------------
وای گل سرخ و سفیدم کی می آیی بنفشه برگ بیدم کی می آیی تو گفتی گل در آید من می یایم تو گفتی گل در آید من می یایم وای گل عالم تموم شد کی می آیی وای جان مریم ...
من دکلمه شو خیلی دوست دارم
وقتی خودم می زنم

نویسنده یواشکی گفت...

تا خاطره ها زنده اند نمشه زندگی کرد راحت
................
ببخشید ها ولی من نم یدونم چرا شعر کامنت بالا رو با ریتم شش و هشت خوندم بیشتر قر داره تا رمانتیک

ا آآ گفت...

هیچ گاه
فاصله ها حریف خاطره ها نیستند